De kat die vis afwees

Komende fotoclubavond is het thema “huisdier”. Nu zou ik foto’s uit mijn archief kunnen inzenden. Onderstaande foto is daar een van mijn favorieten van. 

En ook van deze foto word ik zelf blij. 

Toch ga ik een uitdaging om een nieuw beeld te creëren, geïnspireerd op het thema, niet uit de weg. Dus afgelopen twee weken achtervolgde ik onze kat met mijn camera. Maar zoals het katten eigen is, doen ze nooit wat je voor ogen hebt. Daarom wilde ik vanuit een concept gaan werken, om de kans van slagen te vergroten. Voor mijn idee had ik visjes nodig; van die gedroogde die je ook als snoepje aan de kat kunt geven. Zelf houd ik helemaal niet van vis en alleen de geur al maakt me onpasselijk. Maar voor een leuke foto overschrijd ik graag mijn grenzen. 

De visjes zijn in huis en de uitvouwbare achtergrond wordt opgesteld. De stinkende lekkernijen worden aan een lijntje gehangen met de kopjes naar beneden. De open glansloze oogjes kijken me wezenloos aan. Precies de sfeer die ik in gedachten had. Vervolgens wordt onze kat erbij gehaald en onder het lijntje met de vissen gezet. Ik sta in de aanslag om op het juiste moment af te drukken. 

    Ik wacht totdat de kat als een soort ouderwets koekhappen zal aanvallen op de visjes. Tevergeefs. Er wordt even aan de visjes geroken en mijnheer loopt rustig weg. Ook na een tweede en derde poging is er geen interesse. Vreemd, dit wordt toch als lekkernij verkocht in de dierenwinkel. Terwijl ik omringd word door de doordringende vislucht, staak ik mijn pogingen om verder nog iets van dit tafereeltje te maken. 

    Onderstaande foto is vandaag het hoogst haalbare. En de visjes…, die belanden in de container.