Het komt weer helemaal terug dat verwachtingsvolle gevoel als de postbode in aantocht is.
Toen ik jong was had ik penvriendinnen in Nederland waarmee ik brieven uitwisselde. Deze brieven hadden weinig inhoud, maar het feit dat er ergens in Nederland een meisje was dat speciaal voor jou een brief schreef was bijzonder. Toen ik ouder werd en ook enige kennis kreeg van de Engelse taal, werden het “penpals” over de hele wereld. Hoe leuk was het om brieven en foto’s te ontvangen uit Brazilië, Canada, Algerije en diverse andere landen. Nog steeds begon mijn hart sneller te kloppen als de postbode in aantocht was, want het was altijd een verrassing wat er in de brievenbus kwam.
Toen ik kinderen kreeg zijn deze briefwisselingen gestopt. En de laatste jaren ontvangen we, behalve wat rekeningen amper nog post. Alles gaat tegenwoordig per mail. Niets meer persoonlijk met balpoint geschreven, maar direct nadat het ingetikt is afgeleverd bij de geadresseerde. Het is allemaal veel onpersoonlijker en minder tastbaar.
Totdat ik deze week attent werd gemaakt op de website postcrossing. Dit fenomeen blijkt al heel wat jaar te bestaan. Hoe kan het dat ik dit nog nooit eerder had ontdekt? Bij postcrossing stuur je een echte postkaart naar een persoon die voor jou door de website is gekoppeld. Op de website kun je een korte introductie lezen van deze ontvanger, zodat je eventueel je kaart hierop aan kan passen. Het is niet de bedoeling dat je met deze persoon verder gaat corresponderen. Je stuurt je kaart met een kort verhaaltje naar deze persoon. Vervolgens ontvang jezelf een kaart van iemand anders. Deze kaart wordt dus speciaal voor jou geschreven en op de post gedaan. Niets digitaal, maar een echte kaart, geschreven met een echte pen en voorzien van postzegels. Het voelt nostalgisch en ontzettend leuk. En het grote voordeel is dat ik mijn eigen kaarten kan maken en opsturen.
Inmiddels zijn mijn eerste kaartjes geschreven en onderweg naar Canada, Duitsland, de USA en Finland. Nu afwachten of ze de kaartjes ontvangen; dit registreren ze namelijk op de website met een korte persoonlijke boodschap. Na registratie krijgen andere postcrossing deelnemers mijn adres, om mij een kaart te sturen. Dus als de postbode de straat in komt ben ik weer net als vroeger gespannen of er wellicht iets voor mij in zijn tas zit.
